Gazetenin haberine göre Wall Street Journal'da yer alan makale de David Keyes adlı yazar :"Vatandaşların Youtube'a girmelerinin yasaklanmasının, bırak kültürel, Avrupalı hiçbir yanı yok. Türkiye'nin 'Kültür Başkenti' statüsü bu yasak kaldırılıncaya kadar askıya alınmalı."
demiş.
Genelde bu yazıları okuyan milliyetçi tipler bu tarz yazılardan rahatsız olurlar. Gururlarına yediremez ve hemen serzenişte bulunmaya başlarlar. "Size mi kaldı bunun kararını vermek, yasaklandıysa bir nedeni vardır" derler ve işin içinden tek taraflı sıyrılırlar. Antimilliyetçiliği benimsemiş olan ben ve benim gibilerin mazoşist biçimde ise bu tarz yazılar hoşuna gider. Nedeni ise bizde kendi vatandaşının dilinde ne kadar tüy bitse de birileri seni ciddiye almaz ama Avrupalının biri bir gün çıkar ve der ki "blablabala" ondan sonra iş değişir. Dert birden "Aman Avrupalıya rezil olmayalım, aman bizleri yanlış anlamasınlara" dönüşür. İşte sırf bu yüzden bu tarz durumlarda birisinin çıkıp mümkünse Avrupa'dan serzenişte bulunması daha yararlı olur. Hele hele şu günlerde yayımlanması bu yazınının daha da anlamlı bence. Çünkü Avrupa kültür başkenti olduğumuzu Tarkan konserleriyle havai fişeklerle kutladığımız, tekel işçilerinin yaptığı eylemlerle taçlandırdığımız bir dönemde İstanbul'un Kültür Başkenti olmasının henüz erken olduğunu algılamış oluruz.
Bir taraftan da kimin derdi ki Youtube'un kapatılması. Youtube yasaklanmış, yasaklanmamış kimin umrunda. Başımızda o kadar sorun varken Youtube'a sıra mı gelir? Aslında makale yazarının sorunu, İstanbul'da olduğu süre içinde İstanbul ile ilgili Youtube da bir video hazırlamak istemesiyle ortaya çıkıyor. Bilmiyor ki bizde o siteye girmenin kolay yolları var. Bilmiyor ki bizim Başbakanımız bile bir şekilde yolunu bulup siteye giriyor, o bile dert etmiyor. Tabi Avrupalı ya nerden bilsin işin çakallık yöntemlerini. Biz ezelden alışık olduğumuz için kısıtlamalara, olur olmaz yasaklara metod geliştirme konusunda herbirimiz usta oyuncularız...
0 yorum:
Yorum Gönder