Garip bir cinayetle, garip ailelerle, garip süreçlerle geçen 197 günün ardından bir oh çektiniz mi? Ya da televizyonda o garip oğlanı gördüğünüzde aklınızdan ne geçti?
Şaşırdığımı itiraf etmeliyim. Zaten yakalanabileceğine hiç ihtimal vermemiştim. Kendi isteğiyle teslim olabileceğini ise hiç düşünmemiştim. Tahmin ettiğim ,bu garip oğlanın oradan oraya birilerinin yardımı ve yataklığıyla kaçması bir zaman sonra basında ve insanlar içinde unutulmasıydı. Hatta şunu bile düşünmüştüm. Aradan 50 sene geçer ve yaşlanmış olan garip oğlan Amerika'nın bir eyaletinde tek başına yaşadığı evinde gün gelir yakalanır. Ve biz sonunda şu cümleleri kurarız. "Adalet geç de olsa yerini buldu." Benim bu cinayetle ilgili tezim buydu. Tezimin çürümesine sevindim. Fakat içimdeki güvensiz serzenişken susmuyor. Şimdi de kesin az ceza alır. Ya da hapisten kaçırılır. Hapiste yatsa bile bir yolu bulunur oralarda rahat ettirilir diye söyleniyor.
Sonrasında ise bir cinayetin topluma bırakabileceği yaralar yer alıyor. Korkum şu ki Mardin'de yaşanan toplu katliamdan sonra düşündüğüm olmuş ve ardı ardına benzeri birçok katliam gerçekleşmişti. Sonuç olarak bu katliam sosyologlarında dediği gibi ibret değil bir rol model olmuştu. Şimdi de bu durumu merak ediyorum. Münevver Karabulut cinayeti birilerine ibret olmanın ötesinde rol model olur mu? Tatmin edilmesi zor, istek ve taleplerde sınır bilmez arsız genç toplum bu tür cinayetleri işletebilecek cinnetlerin içinde bulabilir mi kendisini?
Sonuca gelirsek, belki hepimiz bir oh çektik çekmesine ama bu durumun uzun süreceğini düşünmüyorum. Felaket tellalı gibi oldum farkındayım ancak bence bizi ileride çok daha garip olaylar ,garip oğlanlar ya da kızlar bekliyor. Garip bir serzenişken demişti dersiniz!!!!
0 yorum:
Yorum Gönder